Die bijzondere krabben!

Krabben komen over de hele wereld voor. Zelfs in onze eigen Noordzee, maar ook in de Waddenzee en in de rivieren leven verschillende soorten krabben, van klein tot groot. De grootste krab die bij Nederland voorkomt is de Noordzeekrab. Hij kan tot zes kilo wegen. Daarentegen wordt het kleinste krabje maar zes millimeter. Dat kleine krabje is de erwtenkrab, die onder andere in mosselen leeft.

De latijnse naam

In het latijn heten de krabben Brachyura. Ze zijn eigenlijk een onderorde van de Tienpoot-kreeften. Krabben hebben lichaams-kenmerken. Je kunt dus aan het lichaam zien, dat het een krab is. Zo hebben krabben een klein achterlijf. Dat achterlijf is bij het kop-borststuk aan de kant van de buik een beetje teruggeslagen. Krabben leven vooral in zee. Een klein aantal krabbensoorten leeft op het land.

Het ademen

Net als vissen hebben ook krabben kieuwen. Daarmee nemen ze zuurstof op uit het water. Krabben kunnen heel goed een tijdje op het droge rondscharrelen, zoals de strandkrab. Dat kan net zo lang als hun kieuwen vochtig blijven.

Schaaldieren

Behalve dat krabben behoren tot de onderorde van de Tienpoot-kreeften, worden ze ook tot de schaaldieren gerekend. Zij hebben een hard pantser dat niet met het lichaam van de krab meegroeit. Omdat het dier zelf wel groeit, moet hij regelmatig verschalen. Dat wil zeggen dat hij dan een nieuw pantser krijgt. Wanneer het tijd is voor zo'n nieuw jasje, kruipt hij uit zijn oude pantser. De nieuwe schaal is de eerste uren nog zacht. De slimme krab neemt dan een heleboel water in zich op, zodat zijn lichaam flink uitdijt. Daardoor komt die nieuwe schaal lekker ruim om zijn lijf te zitten en kan hij er nog een tijdje in groeien.

Van jong tot oud

Jonge krabbetjes verschalen elke week. Als de krab ouder wordt duurt het langer voordat hij weer een nieuwe schaal nodig heeft.
Maar het is wel zo dat het dier zijn hele leven lang door blijft groeien, ook als hij oud is.

Wolhandkrab

Deze krab kan tot 15 cm groot worden. De wolhandkrab is een opvallende verschijning. Hij heeft een pantser van 7 cm en vrij lange poten. Deze krab dankt zijn naam aan de met een soort 'vacht' beklede scharen. Overdag verblijft de wolhandkrab in holen, die ze in de oevers van de rivier uitgraven. Met dat graafwerk kunnen ze schade toebrengen aan de rivieroevers. 's nachts trekken ze erop uit om voedsel te zoeken.

Het voortbewegen

Krabben lopen zijwaarts en dat kunnen ze erg snel. Omdat ze tot de Tienpoot-kreeften behoren, hebben ze aan elke kant vier poten, dat zijn er samen dus acht. Aan de voorkant heeft de krab twee scharen. Eigenlijk zijn dat twee poten, maar die zijn vergroeid tot scharen. Soms - bijvoorbeeld in een gevecht - verliest de krab wel eens een schaar of een poot. Gelukkig groeien verloren poten of scharen gewoon weer aan. En elke keer dat de krab een nieuwe schaal krijgt, is de nieuwe poot of de nieuwe schaar - die in de plaats gekomen is van de verloren poot of de verloren schaar - weer een stukje groter.

Voedsel

Je zou kunnen zeggen dat krabben de echte vuilnisopruimers zijn van de zee. Ze eten niet alleen dode vissen en schelpdieren, maar ook wormen en resten van planten. Eigenlijk heeft de krab een hele elegante manier van eten. Want als hij eet, dan houdt hij het voedsel met zijn ene schaar vast en met zijn andere schaar breekt hij er stukjes van af en brengt dat naar zijn mond. Zoals dat vaak gaat in de natuur: eten en gegeten worden, zo worden krabben zelf ook gegeten. Wanneer krabben nog kleine larfjes zijn, vormen ze een geliefd hapje voor sommige vissoorten en voor vogels. Niet alleen wanneer hij nog een larfje is, maar ook tijdens en vlak na het verschalen, is een krab heel kwetsbaar. Dat komt door het dan nog zachte pantser. De - lang niet domme - krab verstopt zich in die tijd natuurlijk extra goed.

Telepatisch vermogen bij dieren

Sommige wetenschappers geloven dat planten en dieren - net zoals mensen - ook gevoelens en gedachten kunnen opvangen. Om nu te kijken of dat waar zou kunnen zijn hebben wetenschappers uit de Sovjet Unie in het midden van de vorige eeuw proeven gedaan. Zo hebben ze ook onderzocht of krabben kunnen aanvoelen dat andere krabben levend werden verbrand. Om die proef zo goed mogelijk uit te voeren, metselden ze tussen twee kamers een dikke muur. Aan allebei de kanten van die muur plaatsten de wetenschappers een waterbasin. In de twee waterbasins werden krabben gedaan. Aan één kant van die muur (in kamer 1) kregen de krabben elektroden op. Daarna werden een paar krabben in de andere kamer (in kamer 2) in kokend water gegooid. Op het moment dat die krabben in het kokende water terecht kwamen, sloeg de wijzer van de elektroden bij de krabben in de eerste kamer heftig uit. Daardoor concludeerden de wetenschappers dat krabben op telepathische wijze aanvoelden wat er met hun soortgenoten in de andere kamer was gebeurd.

Zoals je ziet: krabben zijn heel bijzonder.